Ayca Şiiri - Semra Ay

Mim..

Parmaklarımda sızlayan kanamalı
Devâsa,ürkek bu yar/ay/a
Balarısı gözlerinin dumanını
Sürsen de müstehzi bakışlarınla
Kâfidir bu, yıllardır özleminle boğulan
‘Issız kumral ada’ya..
Mimlendi şiire yalnızlığım
Yokluğuna misafir akşamlarda
Döküldü yarım kalan feryâdım
İsyankâr,nâlân satırlara..

Elif..

Demlenir kuytularda ah û zârım
Ay’ın kırmızı kirpiğinden
Vuslatın yârsız kefenine
Yıldızları döküyor intizârım
Titriyor,kirpiğinin değmediği
Kırık bir düş,bergüzarım
Sensizliğe sürgün
Elif dolanır,harflerimin
Islak yüreğinin urganına
Parçalanır gölgeler
Vurur zehir kırbacını
Yolsuz gurbetin mahmuzlarına..

He..

Ayrılıkların tükenen nefesinde
Yorgun bir he/zeyan
Yakarken ciğerlerini dalgaların
Anılarımın ayaza vuran kıyısında
Kanatır tenini aşkın
Pişmanlığın kurşuni yaprakları
Dolunay çalarken
Seni benden ahenksizce
Sabahın yağmurlu kalbinde
Kardelenler söküyor köklerini
Kaldırımlardan gizlice
Kıvranıyor adın dilimde,hece hece..

Te..

Başı boş
Sonu boş
Hatıralar süzülürken
Zamansız gidişlerden,tel tel
Savurduğun umudun celladı hüzün
Sevda kurusu gül kıvamındadır
Kapattığın kapıların ardında esrik yüzüm
Deli duman kavurduğun şiirin
T/en/hâsında sızla/yan
Kelimelerin eli duman
Dilinde birikiyor, çığlık çığlığa kan
Dâre çekiyor yüreğimi
Ayca sarmaşıklardan
Y/aralı yüreğimdi
Leyle-i leylâda giryan..