Ayça Şiiri - Ali Urgan

Güneşin o ateşi vursun bozkurt yurduna
Çalıyorken Mehterler şanlı tarih adına.
Ordularım dörtnala koşar buyruk peşinden.
Yağız atlar üstünde "Kürşat" düşsün yâdına.

Atlılar akınlarda bulur yiğit özünü,
Alperenler tetikte bekler "Kağan" sözünü.
Kayboluyor uykular karanlıklar eşinden,
Selvi boylu Ayça’nın görünce ay yüzünü.

Ötüken’in dağları bizlere dar geliyor.
O Tanrı dağlarından buzluca kar geliyor.
Seraba dalar gibi senin derin meşkinden...
Şu halime bakıver, derinden kan geliyor.

Zehrini akıtan bir karayılan gibisin,
Kavuşmak ırak sana, salgın kıran gibisin.
Neler çekiyor seven senin zalim elinden?
Ateşten mi gözlerin, sanki yalan gibisin.

Ayça kara gözlerin bende hoş bir sedadır,
İnce eller vuslata varmayan bir vedadır.
Nice gamlı kedere batıyorken dilinden
Ayça, mezar taşımda artık buruk sevdadır.