Aybüke'ler Ölmez Şiiri - İbrahim Cuma

Kozluk dağlarından akan gözyaşı;
Yaz başında kurur tuza dönüşür...
Dokuz Haziranda uçan can kuşu!
Yanan yüreklerde köze dönüşür...

Kozluk sokakları yandıkça yanar.
Hain bir pusuyla mahşere döner.
Yeşeren umutlar kurşunla söner
Batman’ın bağrında buza dönüşür...

Aybüke’ler ölmez kurşunla bile.
Okul yollarında dönüşür güle
Körpe dimağlara umut, meşale
Aydınlık yollarda ize dönüşür...

Kozluk bundan sonra sevgi şehridir.
Terörü reddeden aklın mührüdür.
Aybüke Yalçın’la umut nehridir.
Serin pınarlarla söze dönüşür...