Aybike Şiiri - Halil Gülel 2

Aybike ömrün hep olsun bahtiyar;
Seherde gonca gül alan da sensin.
Candan kavuşmaya razıdır o yar
Hakk emriyle aşkı bilen de sensin.

Aybike hayatta bir çok nokta var,
Sevmeyene olur koca cihan dar,
Dalda bülbül öter geldi ilkbahar
Sevinçle hüznümü silen de sensin.

Aybike gülistan eyle cihanı,
Sevgiyle kucakla sevdiğin canı,
Vuslat olsun gönül istiyor seni
Müjdeli haberi salan da sensin.

Aybike bir garip çoban çeşmesi,
Gönülden süzerek doldurur tası,
Doğal bir senfoni kuşların sesi
Derin hülyalara dalan da sensin.

Aybike gecede yıldızlar yalnız,
İzliyor uzaktan aşkı zamansız,
O yar yaşayamaz o yar bir bensiz
Bin ümitle yolda kalan da sensin.

Aybike seherde gülümser güneş,
Yanıyor yürekte dumansız ateş,
Seven sevdiğine çok eder telaş
Uykumu vakitsiz bölen de sensin.

Aybike açıktır yüreğim elim,
Bal demişsin balı sunmakta dilim,
Beni bülbül etti ey şirin gülüm
Gönlümde - aklımda olan da sensin.

Aybike karşıda kol kola dağlar,
Bir güzel oturmuş yol başı ağlar,
Vuslat olsun çabuk geçiyor çağlar
Yanındayken hasret kılan da sensin.

Aybike bu endam zarif bu eda,
Edemem seninle hiç bir an veda,
Haz verir ruhuma sendense seda
Bir benim kalbimi çalan da sensin.

Aybike özlerim yanında iken,
Ne gam batırsan sen yarama diken,
“Sevgilim” demişsin bana gelirken
Benimle ağlayıp gülen de sensin.

Aybike gün ufka indi inecek,
Sen gelirsen kesin derdim dinecek,
Ressam Halil, sanma geri dönecek
Yitirse yolunu bulan da sensin.