Ayben Şiiri - Yavuz Taş

Seni anladım guzel kız
Bakışlarında tedirginlik havası,
Bir sonbahar hüznü asılıydı saçlarında
Bir esmer ağıt;
Düğüm düğümlenmiş ince boynunda.
ve yangın yerine dönmüştü bedenin.

Seni gülerken anladım;
Aslında kirpiklerinde yorgun bir kırılmışlık,
Korkak bir sevgi duruşunda dudaklarının,
Uçuk kaçık bir tebessüm:
Yoksa aglamakmıydı ağzının kenarındaki o eda,
Oysa cesaret değilmiydi diğer adı aşkın.

Yüzünde dalgın bir türkü kederi:
Ya gözlerin: onlar cok sey anlattılar; hep saklı
Tutsak düşlerin zincirlerini kıramamış,
Ya da; Yükseklerden asağı düşüp kafaüstü çakılmışlar dört yanına.

Seni tuhaf sezgilerimden,
Seni gücenikliğinden anladım.
Sonra üzgün bir bulut geldi konuşurken,
Alyp götürdü seni bilinmezliğe,
Gidip geldin kendine, yureğine,
Hislerini anlamaya başlarken,
Bir çatırtı!
Ses çıkarmışsın meğer sessiz yürürken.
İçinde anlatilmaz bir sır:
Düşündün bilmem kac gece,
Kaç sefer söyledin, saydın kaç hece;
Aşk kaç hece ki güzel kız?
Hem ömür dediğin ince bir çizgi üstü yürümek değil mi?
Ne yana düşeceğini kim bilebilir ki?

Seni anladım.
Seni benden anladım.
Uzaklardan geliyordu sesin,
Bir çığlık boğazında düğümlenmiş,
Ne zaman çıkarmak istesen;
Güvenemedin ne yaşama ne kendine.
Ve yaşama dair ne varsa silip göğsünden derince çektin içini.

Öfke saciyordun bir zaman,
Ama yiğitti bir yanın yine de...

Seni anladım güzel kız
Ellerin maviliğinde kenetlendi geceye.
Bu son dedin,
Sigarayı bıraktğın gün gibi.
Kaçıncı? son...
Olmadı işte güzel kız,
Ne sigarayı bırakabildin ne yaşamayı hayatı.

Anılardan anılara basamak basamak geçtin,
Her gece didik didik ettin maziyi,
Koca çınarları sökmek mümkün mü oysa içinden?
Ne kaldı elinde! Onur yetmez mi sana?
Bir aşk fırtynasından sonra:
Bir rüzgar daha esmez mi?
Kim istemez ki onurlu alnından öpmeyi seni?
Yalnız onurun için bile olsa yaşamaya degmez mi?