Aybala'm Şiiri - Yavuz Değirmenci

Hep meftunum yanağında allanan
Gonca gonca güllerine Aybalam
Bir canım var,peşin sıra sallanan
Kurban olam yollarına Aybalam

Kerem edip ardın sıra dolandır
İsterisen sür sokağa dilendir
Durgun akan suyum coştur, bulandır
Derbent olam sellerine Aybalam

Hep kaçarsın aşk denilen sevgiden
Sen benden beklersin, ben ise senden
Bir nâme çal, al ruhumu bedenden
Mızrap olam tellerine Aybalam

Senin için ha ikiyim ha dördüm
Senden evvel sanki bir bakar kördüm
Sende erkân, sende insanlık gördüm
Mihman olam hallerine Aybalam

O mahur gözlerle beni süzersin
Bir bakışta destanları yazarsın
Kadamalı bindallıyla gezersin
Kemer olam bellerine mihriban

Hayal ipliğine inci dizilmez
Toplu iğne ile kuyu kazılmaz
Sevmeyene destan türkü yazılmaz
Kalem olam ellerine Aybalam

Gerdanını kem göz görmesin diye
Aşk bahçeme eller girmesin diye
Yadların boynuna sarmasın diye
Kement olam kollarına Aybalam

Bana sorma bende yoktur desen de
Sevda ocağının kibriti sende
Çakmadan yanarım sen üflesen de
Tor toz olam küllerine Aybalam

Yeterki gel şu gönlümü talan et
Bu can tende baki durmaz emanet
DEĞİRMENCİ bana hakkın helal et
Dua olam dillerine Aybalam

Kadama:Kadife üstüne sırma işleme
Bindallı:Uzun cepken gibi giysi