Ayazın Eylül Gözleri Şiiri - Nurten Tarım

Uçabilseydim düşlerinin kadını olurdum

Rüzgarım olur muydun eteklerime tutunan

Saklanır mıydın yağmur kokulu kırlarda

Yazılan kaderimin son cümlesi olur muydun

Ruhumu seyretmen için

Yosun kokusundan sonsuzluğa uçar

Anlatırdım sana bahara hazırlanan aşkımı

Son gözyaşımda serçe olduğuma aldırmadan

Sesinin son cümlesi olabilseydim

Kelimelerinde rüzgarımla savrulur

Sende beni arar koymazdım son noktayı

Salınan gözyaşıma tutunur muydu bakışların

Kuş olabilseydim konardım omuzlarına

Yağmurum olur muydun orman türküsünde

Güller ağlarken sensiz zamana

Unutulmanın suyunu dökerdim kör kuyulara

Sitemleri yakardım dilimde

Ya da hasrete tek nokta koyup

Yürek denizimden kanatlanır

Dalardım ummanın derinliğine

Köşe başı sokak lambası olmak isterdim

Ay ışığına uzanan gölgeni seyretmek için

Utanırdı güneş gölgesinden

Her adım sen her köşe başı bir vuslata çıkardı

Erik çiçeklerine düşen karlar gibi

Hazan dallarında atardı kalp

Ayazın eylül gözlerine aldırmayıp

Kardelen aşkına

Mehtabı gözlerinden toplayıp

Uyanmazdım rüya ülkesinden