Çatladı kabuğu güneşin derken,
Eski gezegenler, eski rüzgârlarla
Erken bastırdı karanlık günler.
Ertelenmiş gözlü bir baharın içinden
Ve Ay’ın kanatları altından
Sızıyordu hüzün döşeli kıyılardan anılar.
Kim bilir, kaç ölüm geçti bu sokaktan?
Ama ben,
Bu gece ölmeyi öğrendim.
Bağlayın gözlerini bulutların,
Ağlamasın yalancı gözyaşlarıyla
Bebelerin gün ışığı sönmesin
Çünkü yüreğinde ot bitmez kavgaların.
Kim bilir, hangi acıyla dağıldı uçurtmalar?
Ama ben,
Bu gece ölmeyi öğrendim.
Bin bir hüzünle doğuyor her yeni gün,
Çaresiz, karanlığa mahkûm ederken kendini
Ağır ayak sesleriyle bütün bir ömür
Gülüşünü geceyle saklıyor nedensiz.
Kim bilir, hangi seferde terledi ellerimiz?
Ama ben,
Bu gece ölmeyi öğrendim.
Herkes yaşayabilir mi herkessiz
Sekerek ayazı kesilirken solukların!
Ardına kadar açılmayı bekleyen bir sabah
Ay düşer, gökyüzünü dağıtır mavi bir serçe.
Sonra suya iner, uçsuz bucaksız
Hiç çıkmaksızın…
Kim bilir, hangi bilinmez yerdedir o yaşam?
Ama ben,
Bu gece ölmeyi öğrendim.
Kayıt Tarihi : 18.3.2008 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
melek ayaz
Ağlamasın.
Sönmesin ışığı bebelerin.
Yüreğinde ot bitmeyen kavgalarla
duygu yüklü bir şiir duyarlı bir kalemden okunur kaleminize kuvvet saygı ve selamlarımla
Ama ben,
Bu gece ölmeyi öğrendim
Şiir okunduğunda kendini dizelerin arasında buluyorsa insan o şiir şiir olmuştur artık. Selam Suna kardeşim. Ben bu şiirinde kendimi buldum.
Sekerek kesilir ayazı solukların.
Sonra açılır sonuna kadar kapıları sabahın
Ay düşer, gökyüzünü dağıtır mavi bir serçe.
Ve bir suya iner uçsuz bucaksız.
Kim bilir, hangi bilinmez yerdedir yaşam?
Ama ben,
Bu gece ölmeyi öğrendim.
Zaman zaman uğruyor ve şiir okuyorum burada.Yani şiir dedimse bulmaya çalışıyorumBulabilirsem okuyorum.Sevgili Doğanay sizin şiirlerinizi aramama gerek yok.Çünki ŞİİR hepsi.Ve siz harika bir şairsiniz.Sizi okumak ayrıcalık inanın.Yüreğinize ve muhteşem kaleminize sevgilerimi ve hayranlığımı iletin lütfen:))
TÜM YORUMLAR (13)