Ayazda Şiiri - Aslı Durak

zordu hüzünler okulunda öğrencilik
kabuksuz kalmış istiridye içiydim
sığındım kirpiklerimin siperine
uzak bakışlar giyinmeyi öğrendim

geri çekiliyordu vuruşarak
dağlarıma konuk bir kaç militan
karşımda: idam mangası bir yaşam
git, silahlarıyla vur onları...

sırtım duvardaydı

kilitledim kendimi
avutucu karanlık
ve yoldaş sessizliğimle
gönüllü sürgündük düş tünellerinde

yıllanmış Eskimo’ydum bir gün
buz dağlarında bırakılmış, tek başına
bekliyordum gelsin alsın diye beni
beyaz ayı postuna bürünmüş ölüm

korsan gemiydim ağarmış bulutlarda
gördüm Nemrut’a doğan güneşi
kimin elinden kaçmış bu uçan balon?
bir kırık nar, bir ateş topu, bir düş güvercini

mağara devrinden, kutuplara, bulutlara
benliğimin kıyılarından aklımın yarılımına
sürüyordu
bir dip
bir doruk
dursuz duraksız yolculuk
sokuldu düşlerimin gerçeğine
ağaçkakan sorular
sahte gülücük
düşman yaşam
göçük.

mağarada ilk insan
tüm kapılarımın açıldığı yalnızlık
buzdağı sevgisizlik
ekvator özentisi seralar
ayazda yaz kokan domates
kim bilir nereden çıkagelen dizeler:
umuduma yay ol
geçmişime ok
ey aklımın yılanı
gel beni sok
sahi kimdi o eylül saçlı şair sevgili?
ben mi? ben!
kim?

nice uzun geçitlerden geçtim
yoruldum kaçışlardan, kayboluştan sıkıldım
dingin ellerimle avuttum
düşme korkusundaki bedenimi
giyindim tenime yıkımdan artakalan beni

yıkıl!
her tuğlasında payım olan duvar
yıkıl!
ele verdi kendini binlerce yıllık bilmece