Bu sensizliğin ilk gecesi..
Bugün, dört duvarla sohbetim,
Anılarda randevum..
Tadı yok yediğim ekmeğin,
İçtiğim suyun..
Gecenin karanlığından daha koyu yalnızlığım,
Gitme..
Beni sensizliğe mahkum etme
Kalmadı gücüm
Artık dayanmıyor bu yürek
Sen varken sensizliği yaşamak
Ölümden de öte köy olsa gerek..
Sensiz bir ânım zulümdür bana
Sensiz bir günüm asırdır bana
Sensiz bir hayat ölümdür bana..!
Karanlık bir gecede çıkar gelirim rüyalarına sevdiğim
Dokunurum o yumuşacık ellerine
Doyamıyorum sessizliğe ve yalnızlığa,
Kandırmaya çalışıyorum Ben’i...
“Ben” kanmıyor Aşk'ın yokluğuna ve Sensizliğe,
İstiyor Seni...
Ecel geldiğinde dahi
bil SeNi o an bile hala nasıl sevdiğimi..
rüzgarlara salsan da küllenen sevdamı
unutma o rüzgarla beni içine soluyacağını..
Sevginin destanını
ben yazdım sayfa sayfa,
aşkın acısını ben tattım 906 gün boyunca
yana yana..
ve yalnızlığın cehennemini
bir ben bilirim sakın sorma..!
Gözyaşım oldun her gece..
damla damla aktın içime..
nefesim oldun senden sonra,
her gün Seni soludum..
ama bilmedin ve bilmeyeceksinde
Senin için ağladığımı, Senin için nefes aldığımı..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!