Ayaz Yemiş Serçe Şiiri - İsrafil Yıldızkan

Zemherinin son çırpınışları
Ayaz vurmuş bu gece gene
Sokaklar sessiz ve soğuk,
Hüzün yüklü kaldırımlar.
Karakış hükmünün zirvesinde.
Elmas gibi sert ve keskin,
Ayaz yemiş geceden artakalan sabah.
İliklerine işliyor soğuk insanın.
Bir serçe buldum,
Kaldırımda bu sabah.
Kanadından yaralı.
Avuçlarımda ısıttım,
Çırpınan yüreğini.
Okşadım, sevgiyle sardım,
Kırık kanadını.
Çekip aldım kara kısın zulmünden.
Serçeler göç etmezler,
Dirençlidirler kara kışa,
Özgür yaşarlar onlar;
Ama bu yaralı.
Ondandır, konuk ettim,
Korudum iyileşinceye kadar.
Bir sabah uçurdum,
Penceremden özgürlüğe.
Bakarım şimdi gökyüzüne
Arar gözlerim, yüreğim,
biricik konuğumu.
Gelir mi dersiniz sıcağıma?
Hatırlarmı beni bir daha?
Sevgiyle sardığım kırık kanadını
Çırpar mı bana doğru?
-Serçe olası geliyor insanın;
Ölümüne ayaz yemek olsada
Özgürlüğün ucunda.