Ayaz vurduğu! Şiiri - Özlem Saba

(Ressam Mustafa AYAZ Hocama)

hangi anına yetişemedin zamanın...

hangi bezgin renkler
bir çakmak yanığı beyazına
mahkum etti seni?

ışıklar sönerken perde perde
hangi meşrep bakışlar işledi düşüne bu gizi...

nelere sustu yüreğin
ve en çok
hangi tonda bağırdın çığlık çığlığa.

siyaha bu tutku da neyin nesi?
insanlığın utancı, öteki!
karanlıkları kıra kıra mı ulaştın özgürlük mavisine,
o aşk pembesine...

daha kaç soru soracaksın birbirine benzeyen,
cevapsız sorular yığını, arsız tarihe..

ah sanat,
ah sanat!
ana rahminde hep cenin vaziyette...

yedi çocuklu bir hanede
en çok kimi sevdi ellerin.
kimin okşadı başını, asi yanağını...

hangi sedef saçlar dolaştı düşlerine
hangi Afrikalı kadının gözlerinde aradın masumiyeti...

bu coğrafyada kadın olmanın
baht-ı karası mı yansır tuvaline...

haberin var mı?
kaç zincir kırdın, kaç pranga.
kafesi açık
kaç yürek saldın göğe bir portre huzurunda.

çıplak ve günahsızdı kadınların
ve leke!
ah leke,
hiç birine yapışmamış
hiç bir kadına bu kadar yakışmamış...

toptan, ahlakçı bakışlara attığın taşın şiddetini tahmin etmek güç değil.
ya da kuyunun derinliğini.
düştüm içine...

mangır değerinde resimler,
galeriler,
içi boş izim' ler,
sansürler.

açtığın çığır belki bir das kapital'
ezber bozan,
-şimdi durduğum yerden bakan.-

-bu müzede müzayede geçmez -

tüm zamanların dışında,
belki bir antik çağda,
belki binlerce ışık yılı sonrasından
atlastan bir dokunuş yansıdı ruhuma

-fırçanız hiç acıtmadı canımı-
biraz daha vurun ustam...
insanlık adına!

ruhunuz ruhumun efendisi
söyleyin, hele bir deyin.

onlar mı yarattı sizi
yoksa siz mi kadınları, Tanrı huzurunda...