Soğuk bir kış gününde sevdim seni,
Kemiklerime kadar dondum,
İliklerime kadar üşüdüm.
Oysa ki sevgi ısıtmaz mıydı?
Aşkın ateşi mi vardı?
Neydi bu fırtınalar koparan?
Kararan bulutlardan dökülen gözyaşları mı yeşertecekti çiçekleri?
Ya mevsim yanlıştı,
Ya da sevda kara kıştı.
Yoksa sadece bana mı aşk yasaktı?
Hani ağaçlar yeşildi,
Çiçekler açardı,
Kuşlar aşkı fısıldardı?
Mevsim dört değil miydi?
Baharı, yazı kime kadardı?
Herkese yetti, arttı da
Bana zemherisi mi kaldı?
Uykularım hep bahardı ama,
Gözlerim her sabah kara kışa uyandı.
Ne bahara uyanabildim,
Ne de yazı yaşayabildim.
Umutla beklediğim güneş,
Hep bulutların arkasından baktı.
İstemem artık ne baharı ne de yazı,
Gönlüm ayaza, kara kışa alıştı.
Ufuklarda beklenen mutlu şafak,
Artık başka bahara kaldı.
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 10:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!