Ayaz Geceler Şiiri - Seval Kemertaş

ne zaman seni anlatan bir söz çıksa ağzımdan
hüzün kokar yüreğim
kirpiğimden süzülen bir damla düşer avuçlarıma
usumdan silinir bütün kahroluşlar
gülümseyişini asarım gecenin kuytusuna...

kendi yağmurumla ıslanıyorum nicedir
gözlerime demirledi bıçak sırtı bir hüzün
bam telime vurdukça kan kırmızı bir isyan
yüreğim asılı kalıyor gözlerinin uçurum bakışlarına
saçlarının zifiri maviliğine dolanıyor özlem
sen her zerreme sızıyorsun, neşter kabilinden...

şimdi bir iç çekiş gibi gecenin ayazında
hicran makamında esiyor rüzgar
bir çığlık düşüyor yankılanan şarkıya
vurulan kadehlerin yankısı döndükçe duvarlardan
yaktığım her sigarada sen tütüyorsun duman duman...

ahhh.. bu militan sabahlar
şafaklarınla yaşladırıyor içimdeki çocuğu
yılların beyazları yağmışken saçlarıma
ışığa üşüşen pervaneler misali
sensizlik ilişiyor gün görmemiş acılarıma
namussuz bir geceden kalma kan kırmızı bir vedayla,
güneşin gözyaşları sızıyor toprağa
söz sükuta yenik düşüyor...
ben sevdaya...
sevda ayrılığa.