Ayaz Geceler Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Hangi duvar dibinde uyur,garibin gölgesi.
Çatlamış toprağın ayazında,üşürken elleri.
Ürkek bakışında sallanırken tüm hayalleri.
Yırtık ceketinden sökülen astardır,geceler.

Karşı dağın yaylasında,uçan kuşlar misali.
Kanat vurur zamanda,avcıdan kaçar gibi.
Dinmeyen fırtınada beklerken kaybettiğini.
Şahinler gölgesindeki son çığlıktır geceler.

Taş duvarlara çizdiği resimlerin sessizliği.
Anlatır,hayalinde yaşayan bütün güzelliği.
Göz yaşlarıyla uğurladığı o vefasız sevgiyi.
Kirpiklerinde kuruttuğu mendildir,geceler.

Yaren yurdunda gezer aşıklar kervanında.
Yanık izlerden yükselen hasret dumanında.
Acılarıyla çarpışırken,gönül coğrafyasında.
Vurulmuş gariplere mezardır,ayaz geceler,