Ayaz Ayrılık Şiiri - Suna Baş Şimşir

Hicaza bağlandıysa bu gece gönül pencerem
Edemedim, gidemedim, ben beni bile dinleyemedim
Ne sazı, ne sözü,ne karşımda uçuşan özrü
Hatalar, yalanlar, acılarla kavrulan sevda
Ağlıyorsa yine anlatılamayan, anlamını bulamayan aşkla,
Yazılan aşka dair kelimeler,
Silgiyle beraber yokoluyorsa şiirlerden.
Kelimeler ölü, sözler suskun, gece de yas
Hasret derbeder, yollar kapalı, sendeyse söyleyemediğin acı.
Parmak uçlarım ayaz ayrılıkla üşürken,
Saçım gözyaşı tarağında, koparır aklımı,
Üzerıme giydiyim yeleğimde,
İşlediysem adını, adımı, gönül nikahımı.
Ve,
Şimdi parçalanırken acizlikte, çaresizlikde,
İcat edilmeyen sevda sözlerini ararken,
Ne dosta, ne arkadaşa, ne anama, ne de sana,
Şairce değil, aşık yürekle kimseye kendimi anlatamadım,
Yine sustum, yine pustum, yine usuldum
Dedim ya sevdiğim ayaz ayrılık üşütürken beni,
Bükülen ben, susan ben, hasta ettiğin yine ben
Bitende ben, geride kalan da ben,
Manalı gözlerine, sevda sözü veren yine ben.
Tek sen olduğun, seni sana anlatan, kendini bulduğundu,
Tek ben, yine ben, ve yine sonunda da,
Gidişinle bıraktığın, yanlız ben.
Ama tek farkedemediğin,
Görmek, bilmek, anlamak istemesen de
Yalnız olan ben değil,
Bensiz olan kalabalıkta ki yanlız sendin aslında
Yanlız sen...