Ayaz Şiiri - Hasan Kambay

Yokluğun zindanına esir düştüm düşeli;
Efkarlar gardiyanım, hüzünler cellat bana
Yüreğin baharına vurunca ayaz yeli,
Zemheri mevsimine girişim milat bana

Fırtınalar boranlar koptu içten,derinden
Ruhumdaki depremde oynadı yer yerinden
Ardından kalan miras harap gönül serinden,
Her bir yanı virane çekilmez hayat bana

Anlamsız kaldı o söz; "zamana ilaç"derken
O mefhum çoktan durdu, güneşim çekilirken
Boş boş bakan gözlere kara perde inerken,
Zihnin gel gitlerine düşer hep feryat bana

Bir dayanma gücü ver.! ne olur beni bul da
Gaipten konuş benle içimde bir ses ol da
Özlemle yağ üstüme bulut ol İstanbul da
Hislerinle ıslatıp,kokunu damlat bana,
Ahirimde sevdiğim tek umut vuslat bana.