Ayaz Şiiri - Yasemin Göksel

Bir karakış ortasında geldin yeniden
Yarınsız gecemde son yıldızımdın sen
Göç ediyordu canım terkedilmiş tenimde
Bir telaş vardı göğsüme sığınmış serçelerimde

Gözlerimde batıyordu binlerce güneş
Nabzım duruyor,hayat susuyordu Ayaz
Sense seviyordun göz alabildiğince
İnançlarını tutukluyordun yıkılmış mabedimde

Gözlerinle kurşuna diziyordun
İçimdeki ay tanrısını
Bilmiyordun onu delice sevmemin yazgısını

Meltemlerini yolluyordun gece siyahı saçlarıma
Çobanların ucu yanık ezgilerini
Usulca bırakıyordun cansız avuçlarıma

Oysa bu yürek yaralıydı,ağır hastaydı Ayaz
Ağıttı artık şen kahkaham,ağlamaklıydım biraz
Belki sen, uçsuz bucaksız yaşamaktın bana
Günahlarımın kefaretiydin anlatmasan da
Yangın yüreğimi kutsamaya gelmiştin
Yakamoz düşmemiş bir avuç Fırat'ında

Sarıyordun incinmiş bedenimi
Yaralarıma ay tozu sürüyordun
Ben ihanetimle karşılıyordum seni yine
Sense öpüyordun alnımı aşk meleklerinle

Ayaz,
Bağrımdaki avaz
Susmamış çocukluğum
Duvaksız gelinliğim
Zincirli gençliğim
Gitme,hazır değilim henüz
Ne olur dur biraz

Yasemin Göksel