Ayaz Şiiri - Tevfik Mengüllüoğlu

Hüzünlendiğinde Acının rengine çalıyor gözlerin.
Puslu soğuk bakışlarınla örtüyorsun yüzümü.
Yıllardan sonra yalnızlık Yine sana çıkıyor.
Sen Acı duygularımın tutkulu şiiri,
Asiliğini rüzgârdan alışın bundandır!
Bunun için Asi, Bunun İçin buz gibi,
Dokunuyorsun tenine dağların.
Bundandır içimdeki gelgitler.
Özlemin bir kez daha yankılanıyor
Vadisinde yüreğimin,
Tozlu ve taşlı yollarında
Yürüyorum yalın ayak yalnızlığımın.
Ben bir kez daha giderim Buralardan,
Bir kez daha bir yanım kalır sende.
Rüzgarın suya usulca dokunuşunu görüyor musun,?
O dokundukça ben ürperiyorum,
Dalgalar kıyıya her vurduğunda
Bir parça alıp götürüyor benden.
Düşünüyorum da
Özgürlüğümün hiçbir anlamı yok sen olmazsan.
Birazdan çıkıp geleceksin
Ve yanıma bırakmak için
Yine bir tutam yalnızlık getireceksin!
Aslında bu yüzden sevmiyorum gelişlerini
Seni özledikçe git diye bağırasım geliyor.
Ama beni buraya, bu deniz kıyısına
Getirten sendeki o kahrolası yüreğim var ya?
Seninle ilgili neyim varsa şuraya
Şu deniz kıyısına bırakmak istiyorum.
Yüreğimi, aklımı, gün batımını,
Kahkahalarını, dokunuşunu,
Sevgimi, kendimi yani hepsini…
Ardından bakıyorum öylece,
Sakın dönüp bakma geriye
Artık sana git Diyebilecek mecalim kalmadı.
Seni şimdiden her zaman özlediğimden
Daha Çok özlemeye başladım.
Yanıma kumsalı, denizi
Birazda buruk Bir akşamüstünü aldım.
Aslında bu kadar zayıf değilim
Bakma öyle Davrandığıma,
Senden kalanlarda bittimi,
Burada olmanın bir anlamıda yok artık.
O son bakışların geçiyor gözlerimin önünden
Ne demek istediğini çok iyi anladım
Ama. Bunu kaldırabilecek gücüm kalmadı,
Özlemek insanı kamçılarmış
Ama ben yoruldum sevgili!
Hayallerimde uzağa giden gemiler var artık
İçerisinde Ben olduğum.
Uzaktan yaşadıklarıma, kumsala,
bu şehrin ışıklarına,
Bırakıp Gittiğin o ana bakıyorum,
Baktıkça biraz daha azalıyorum sanki.
Birazda korkuyorum aslında!
Ulaştığım limanlarda, ayak bastığım kumsalda,
Üstüme sinen iyot kokusunda,
Ciğerlerime dolan nefeste ya sen varsan?