Reng-i mâî sararken bu şehri ayazda,
Hasretimin bekçiliğini yaparken donuyorum burada.
Bir geçen olsa, görse bu meyl-i zulmetimi;
Keşke kurtarsa, çekse beni buradan varlığına.
Ah, biri uyandırsa beni bu memâtî rüyâdan,
Kederim kuşattı bu tasvîri güç ayazı ıraktan.
Baktım, ucunda yaşamak vardı leyl-i bedbahtı;
Söndüm, ucunda ateş vardı Yârim' yakacak olan...
Kayıt Tarihi : 11.1.2025 22:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ayaza baktım, kaybettim içinde kendimi. Kendimle birlikte yitirdim her şeyi, bu hâtırayı yazmaktı amacım; belki, belki bu soğuk beni üşütmezdi yazarsam. Mürekkep bir nebze sustururdu belki bu soğuğu; hülâsa, soğutmadı. Dondum, bir daha dirilmemek üzere ölümü tattım bu ayazın elinden.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!