Acılarla, kanla beslenmiş bu toprağın fidanıyım ben
Elbette taş, duvar, mermer bilmeden delip geçeceğim
Köklerim derinlerde benim, sığ sularda çürümez benliğim
İçimi ısıtan güneşe sevdam, sarmaşık gibi hem saran hem boğan
Zehirli otlar sarmaya, can bulmaya başladı bu topraklarda
Sanma ki bu eski toprak da bir çoğu gibi yabana yazılacak
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta