Acılarla, kanla beslenmiş bu toprağın fidanıyım ben
Elbette taş, duvar, mermer bilmeden delip geçeceğim
Köklerim derinlerde benim, sığ sularda çürümez benliğim
İçimi ısıtan güneşe sevdam, sarmaşık gibi hem saran hem boğan
Zehirli otlar sarmaya, can bulmaya başladı bu topraklarda
Sanma ki bu eski toprak da bir çoğu gibi yabana yazılacak
Kara kış parçalarken sinemi, kayıpların soğuk nefesiyle yüz yüzeyim
Alaylarla uzattığınız bu zehr-i zakkum'u kendime can suyu bilmeyeceğim
Kayıt Tarihi : 2.1.2025 05:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!