Ayasofya Şiiri - Muhammed Mahnovi

Ayasofya!
Gönlümün mazlum sevdası
Sen yürek yangınım kopup gelen
Fatihin elindeki gül
Atının yelesindeki yangınsın
......
Kubbende yankılanan o ilahi ses
Mahvellerindeki gönül yaşlarım
Sen ağlayan tarihimin incisi
Değil senin için döktüğüm gözümden
Gönlümden damlayan kan gibi sevdam
.....
Sen tevbeler edersin bizim için
Semaya uzanan ellerinde
Bizim yerimize dökersin şimdi
Nedamet dolu gözyaşlarını
İnkar edilen mazinin ihtişamına bakarak
.....
Sen hala sabırla ve sükunetle
İhanetine karşılık evlatlarını şefkatle
Biz asil tarihin asi evladlarını
Sarmak için o ilahi koynuna
......
Ayasofya!
Mazideki gönlümün yaralı sevdası
Gönül yangınım dinmeyen sancım
Kapansam huzurunda huşu ile
Bin secde etsem ağlasam dizlerinde
Kabul edermisin tevbemi
Ulaştırır mı Mewlaya çınlayan göğsünde
.....
Nasıl giydirmişller küfür kırmızısı kefeni
Şehid edilmiş Osmanın arkasından
Siilmek için yanağındaki iman işaretlerini
Yerine ruhsuz ikonalarını küfrün
Kimler kıydı sana tarihin eşsiz gelini
......
Ayasofya!
Seni başımıza tac etsek affeder misin
İsyanımıza rağmen kabul edip
İlahi koynunda huşu ile kulluğumu
Ulaştırırmısın gönül yaram