Ayasofya Penceresinden İstanbul

İstanbul kanatlarıyla cennetten inmiş bir rahmet
Bayram günü buluşma noktası Karacaahmet
Öleceğiz madem kalıcı değiliz dünyada
Cennete açılan bir kapı olmalı İstanbul’da

Yakışmaz zümrüt gibi İstanbul’un yanına
Bakır misali Paris, Berlin, Viyana, Atina...
Bir amaç için evrenin yaratıldığı esnada
İstanbul cennetin bir misali dünyada

Çıkarken Çamlıca’ya yer yükseliyor, gök alçalıyor
Gökyüzünde güneş süzüle büzüle ıslık çalıyor
Güneş bir yana melekler bile sana hayran kalıyor
Belli ki İstanbul bu güzelliğini şehitlerinden alıyor

İstanbul ışıl ışıl parlıyorsun nedir bu kederin
Geceleri ay, gündüzleri güneş iki başlı fenerin
Çamlıca’dan nereye bakıyorsun derin derin
Neyin eksik Şehirlerin Sultanı İstanbul neyin

Geceler gündüzlere, gündüzler de geceler sorsun
Günün hangi saatinde daha güzel gözüküyorsun
Varlığınla dünyayı anlamlı ve şerefli kılıyorsun
Dünyanın kalbisin ama benim içimde atıyorsun

İstanbul anlat bize fethi, o tarihi yeri
Dayandığında kapına binlerce yeniçeri
İstanbul! Dedem Fatih Sultan mı aldı seni
Yoksa o kutlu orduyu sen mi aldın içeri?

Senin için hangisi daha özel
Müjdeli şehir olmak mı, Fatih’le anılmak mı?
Bilemedim hangisi daha güzel
Seni içimde yaşamak mı, içinde yaşlanmak mı?

Neşeli gibisin, gülüyorsun ama belli ki kalbin kırılmış
Sanki her şey normal gibi ama gururun yırtılmış
Bir balık gibisin ama denizle arana duvar dikilmiş
Sanki en sevdiğinle arana koca bir zincir çekilmiş

Belli ki kalbine yine özlemi düşmüş Ayasofya’nın
Ruhun parçalanmış Boğaz’dan damla damla akıyor kanın
Belli ki çok özlemişsin kadim dostun Fatih’i hem de çok
Ama ne Fatih ne de torunları seksen altı yıldır yok

Tanırım seni İstanbul istiyorsun ki zincirlerin yansın
Dostun Fatih’in, Yavuz’un o şanlı torunları uyansın
Ayasofya’nın zemini yeşil seccadelerle boyansın
Ağaçlar, böcekler Ayasofya’nın ezanıyla uyansın

İstanbul! Müjdeler olsun, müjdeler olsun
Ayasofya açılıyor Allah’a secdeler olsun
Yirmi dört Temmuz iki bin yirmi tarih yazılıyor
Ayasofya mukaddes bir kitap gibi açılıyor

Tarih tekerrür ediyor yaşanıyor unutulmaz anlar
Etrafta sevinçten ne yapacağını bilemeyen insanlar
Ezanlar ki Ayasofya’nın dört minaresinden okundu
Sanki Şehr-i İstanbul bugün yeniden fetholundu

Yollar, mahalleler Ayasofya’dan sahile tıklım tıklım
Üç yüz elli bin kişi rüya mı gerçek mi almıyor aklım
İnsanlar yerde, melekler havada ederken eda
Yerin altında sünneti kılıyor binlerce şüheda

Necip Fazıl da burada olsun isterdi her baş
Sakin adımlarla minbere çıkan Ali Erbaş
Fethi sembol eden bir kılıç da hemen yanda
Tarih dersi gibi bir hutbe o tarihi anda

Bu mükemmel mabede İslam tohumlarını ektik
Mescid-i Aksa ve Kudüs için Allah’a dualar ettik
Seksen altı yıl sonra tekbirlerle semayı inlettik
Ezanımızı bütün dünyaya Ayasofya’dan dinlettik

Bu unutulmaz bayram günü hazırlanıyor bitmeye
Namaz bitti ama niyetli değil kimse gitmeye
Herkeste bir mahcubiyet bir üzüntü sordum niye
Dedi çok geç kaldık acaba bize dargın mı diye

Ayasofya bir daha kapanmamak üzere açılmıştır
Bedel ödenmediğini düşünen varsa yanılmıştır
İstanbul! Ömür der ki Ayasofya fethedilirken şanla
Bin dört yüz elli üçte çok bedeller ödenmiştir kanla

Bakmak neye yarar güneş olmadıktan sonra aya
Ayasofyasız İstanbul yalnızca büyük bir kaya
İstanbul hep güzeldin şimdi daha bir zarif
Hayırlı olsun Ayasofya-i kebir cami-i şerif.