Ayasofya Ağlıyor Şiiri - Ömer Işık 2

Mabedin ilk temelini Hazreti Süleyman atmış,
İnananları ibadetle daim huzura katmış.
O kutlu mekan daim huzurla ibadeti tatmış,
Şimdi Ayasofya ağlıyor, ibadete hasretmiş.

Hırıstıyanlar yüz yıllarca mabedde ayin yapmış,
Onlardan artık kutsal emaneti Türkler kapmış,
Ortodokslar, Katolik’i sevmeyip, İsa’ya tapmış,
Kırgın Ayasofya artık köhne Bizans’a harapmış.

Yıl, bin dörtyüz elli üç, yirmi dokuz mayıs olmuştu,
Beklenen Fatih Sultan Mehmet Han o gün feth etmişti.
Akşemseddîn’le, Ulubatlı Hasan’la cenk etmişti,
Ayasofya çok sevinmişti, artık zulüm bitmişti.

Ayasofya’da Rum halk, Fatih’i bekler, aman diler,
Büyük Fatih, Ayasofya’ya şanla şükürle girer,
Halka şefkatle, “Artık herkes dininde özgürdür ” der,
Ayasofya sevinçten ağlar, Allah’a şükür eder.

Ayasofya artık Fatih’in, hep kılıç hakkı olur,
Ama Fatih orayı, papazdan çok altınla alır,
İlk Cuma Fâtih, Kabe’yi seyrederek tekbir alır,
Ayasofya Camii huzurla ağlar, sükuta kalır.

Hızır gelmiş, nice veliler kutlu mabede gelmiş,
Tarih şen, halk şen, ezanlar şen, selaler hep verilmiş,
Korkan halk, artık mutluluktan meydanlara dökülmüş,
Ayasofya Müslümanların kutsal sancağı olmuş.

Feci karanlık devir geldi, Ayasofya’ya indi,
Artık ihtişamlı o günlere gökten matem indi,
Cami boş bir müze oldu , bu keder de bize bindi,
Ayasofya yüz yıldır ağlıyor, bu dert bize bindi.

Artık Sultan Fatih de emanetine hep ağlıyor,
Zulüme “Bedduam vardır, müstehak olana” diyor,
Câminin açılmasına hasretim yeniden diyor,
Şimdi Ayasofya matemde, hep o günü bekliyor.