Ayasofya Şiiri - Emin Gümüştepe

Kaç mevsim kubbe'ne hüzünle kondu güvercinler
Kaç mevsim rüzgar öksüz sarmalar gibi sardı minarelerini
Sessizlik mermer zemininde nasıl ağladı geceleri
Nasıl döktü kanlı gözyaşlarını Fatih'in bastığı yerlere.
Kaç Cuma mihrabın,alnını özledi bir müminin
Minberin kaç Cuma bekledi kabzasında bir kılıcı söyle Ayasofya.
Ağladınmı bayram sabahları yetim çocuklar gibi büktünmü boynunu söyle.
Lal olmuş minarelerin''Es selatu ğayrun minen
nevm''demeyi özlemedimi söyle Ayasofya.
Çıplak mermer zemininde gezinirken garbın çocukları çok incindinmi.
Çok incindinmi mesai sonrası kapıların kilitlenirken.
Halbuki sen yetimleri dizinde uyutur'dun yatsıdan sonra,
Sabah çorba içirirdin fukaralara şefkatli bir Ana gibi.
Ağlama artık Ayasofya vuslat günü bugün.
Münbit rahlelerinden besle Müslüman evlatlarını
Kıyamete dek dinlesin alem sadalarını...