Ayasofya Şiiri - Erol Başçı

Binbeşyüz senelik mabed, bağrımızda çaresizdi
Heybetiyle evvel ebed, müstehak Hakkı anmaya
Nice mescidler var Yarab, kubbesiz minaresizdi
Cemaat yok, mihrap harab, yüzler yoktu utanmaya

Dörtyüzseksenbir yıl yetti, kılıcının hükmü Hanın
Arş-ı alayı inletti, ezan emriyle Serhanın
Peygamberden müjde almış hükümdarıydı cihanın
Birkaç nesil sessiz kalmış, yürek ararken yanmaya

Nasıl unutturur yıllar, mubarek fethin şânını
İşte o imanlı kullar, serdi semaya cânını
Ne kalırdı ki bakiye, silsen Türkten imanını
Şükürler olsun Baki'ye, kabarmıştı tutan maya

Mülk senindi ama heyhat, küffardı sanki maliki
Onca yıl yandık bedbaht, onsuz anmak zul Halîki
Şimdi beklemede diller, ümmette kıyam hali ki
Kanat çırpar ebabiller, Ayasofyaya konmaya

Haydi Türk, göster dünyaya, mabedine yine sarıl
Omuz ver Ayasofyaya, her ırktan müminle karıl
Ne kibirlen zaferinle, ne de geçmişine darıl
Kalbindeki tüm ferinle hazırlan aşka kanmaya

Kıyam et, kıraat dinle, huzurla eğil rukûya
Kim fethetti an kalbinle, kim son vermişti korkuya
Gözler doldu cemaatte, izin yok artık uykuya
İlk cumada hazır işte yanakları ıslanmaya

Senin olanı bırakma, kirli hesaplarla ele
Gücün yetmese de korkma, düğüm olmasın mesele
Dilinde Allahuekber, her başlangıçta besmele
Ekberdir Allahuekber, vesiledir uyanmaya