Ayasofya Şiiri - Cemalettin Turan

Şanlı târihimizin, boynu bükük mâbedi
Esâret altındasın, bilirim kasvedini

Nice çağlar omzunda, dimdik ayaktasın
Fatihin emâneti, bir kutlu sancaktasın

Kubbelerin sedâsız, minâreler ezânsız
Bu nasıl bir gaflettir, akıl dışı iz’ânsız

Rahlelerde Kur’an yok, kıyamlarda mü’min yok
Seni duymaz olanda, zerre kadar vicdân yok

Fatih’in vasiyeti, seni korumak farzdır
İbâdetsiz bir mekân, bâtıl rûhlu bir tarzdır

Nerede secdedeki, koç yiğitler, yağızlar
Ecdâdın kemikleri, artık daha çok sızlar

Sen ki ey ulu mâbed, İstanbul’un tapusu
Nice işgâlci millet, sana kurdular pusu

Şimdi sen mâtemdesin, hicrânın bitmek ister
Nice mahzûn gönüller, vuslata ermek ister

Ey İstanbul İstanbul, elemler acılar var
Fethin yüce simgesi, kalbinde sızılar var

Millete kastedenler, izini silmek ister
Seni sonsuza kadar, hep mahzûn görmek ister

Güyâ adın müzedir, prangalı hücredir
Sen seyirlik değilsin, yürek pâre pâredir

AYASOFYA bizlere, mânevi bir zimmettir
Ona sâhip çıkacak, ihlâslı bir ümmettir.

6 Haziran 2019-Kaletepe