Ayasofya.. Şiiri - Emin Ali

Çocukluğumdan beri,
Kış aylarını çok severim…
Bahar aylarına da bir sözüm yok
lakin,
Yaz aylarını hiç sevmedim,
ne önceleri,ne şimdi…
Aha şimdi de,
Yazın 40 derece sıcağında,
pestili çıkmış halime gülüyorum…
Sonra,
İstanbul’u düşünüyorum!
Aceba ben mi,
yoksa
İstanbul mu daha çok yorgun..?
Kaç isyan,
kaç işgal yaşadı tarihinde,
bu koca şehir?
Ta evvelden,günümüze kadar..?
Ne çok naralar atan Krallar,
Tanrının yer yüzündeki
canlı haliyim diyen,
nice kardeş katili,
Sultanları taşıdı bükülmüş kamburunda,
bu kocamış ürkek Şehir..! ?
Ahh,
O
dünya harikası
Ayasofya yı,
olmadan önce hayal edenler
Ve
O
hayali gerçekleştiren bilgeler,
bunca akıp giden zamandan sonra,
bir daha gelip görselerdi,
kendi hayallerinin son halini,
ne düşünürlerdi,..?
İlk tepkileri ne olur du,acaba..?
Bence
çıldırırlardı,
hepsi bir anda.! !
Ya o güzelim Surları inşa eden Üstalar,
iki büklüm olmuş köleler,
Zamanın Şehir Eşkiyaları,
Perdelerin ardına gizlenmiş,
fahişeler,
Çanak çömlek satıcıları,
Zindanlarda çürüyen idamlık,
azılı mahkumlar,
gün yüzü görmemiş,
genç-yaşlı rahibeler,
yabancı kervanlar,
Yahudi faizciler….
Limanlarda,
harıl harıl çalışan yerli ve yabancı tüccarlar,
Sofistler,
zamanın filozofları,
Şairler …
Ve,
Kıran-kırana meleklerin cinsiyetini tartışan,
O
Çok Ünlü Kilise Din Adamları! ,
Yarın bir anda uyanıp görebilselerdi,
Kendi hayallerinin son halini..?
Nerden nereye,
ne garip değil mi..?
Kendi sarayının balkonunda,
Aşağı gördüğü halka;
‘’ey kullarım’’ diye seslenen,
Padişahı duyar gibiyim,
şimdi….
Surların önünde,
Sultanın emrini bekleyen,
Talancı barbar ordular…
Kraliçenin saray entirikaları,
dönen fırıldaklar,
hayası patlamış iki yüzlüler…
Bir toplum böyle intihar eder işte..!
Ardına bakmadan,
düşünmeden…
Yorgunluğum bana ne çok pahalıya patladı
anlaşılan,gördünüz mü..?
Emin Ali
6 Haziran 2014/İst.