Ayasofya Şiiri - Mehmet Hacıismailoğlu

Sen mabetler içinde mahcup duran yaramsın
Seni biz siz koyanlar gülmesin Ayasofya
Seni Fatih kazanmış bana nasıl haramsın
Küs bize küskünlüğün ölmesin Ayasofya

Âlemlerin ağlıyor kubbeler kinli haça
Sultan’ın ilk namazı sende çıktı Miraç’a
İftarın ne zamandır bu can yakan oruca
Söyle bu dil tek lokma bilmesin Ayasofya

Seni kimler ağlattı hala durmamış yaşın
Taşa yasak koyanlar kulu olmuşlar taşın
Bir kadir gecesinde arşa değecek başın
Mağrur dur hadis yüzün solmasın Ayasofya

Sen bu aziz toprağın göğsünde ölmez mahrem
Elbette dokunamaz sana kansız namahrem
Kol minare baş kubbe sensin ilahi çehrem
Cihanda sensiz huzur olmasın Ayasofya

Ebrehe’den farklı mı senden ruh çalan sefil
Ardından iman verip mirası alan sefil
Biz davaya kefiliz onlar günaha kefil
Taş atmayan ebabil kalmasın Ayasofya

Bekle az daha bekle bayrama günler kaldı
Hesabı sorulacak sayısız dünler kaldı
Hicaplar ifşa oldu arş-ı âlem alçaldı
Hesap sormadan ölüm gelmesin Ayasofya