Ayasofya Şiiri - Halime Erva Kılıç

AYASOFYA

İki kilise
İkisi de Ayasofya
Bir isyandı ateşe veren, ahşap çatısıyla
Bazikal planlar yerle bir oldu
Nika ayaklanması buna bahane oldu
Justinyen’in talimatında söz bulundu
Bir benzeri daha olmayacak dünyada, büyüklüğüne
İhtişamlı süslemeler, tüm zenginliğiyle
Bizans’ın kudreti belirecek gözlere

Kaderidir yangınlar, depremler
Kaybeder doğu kubbesi kolunu
Saray yıkılır da imparator durur mu?
Figürlü resimler, mozaikler kaplıyken boydan boya
Harabelik, dayanır dönemi ikonoklazm’a
Yağmalar, fırtınaca çöken haçlı
Fetihten önce kapısız Ayasofya’yı
Dirseklerini yerde sürünür bulur Castilla’nın elçisi

Camie çeviren Fatih’in ilk Cuma namazı
Alnını dayadığı o mübarek secde!
Figürler sultan kalmış, baki
Yüzü kıbleye bakar bir mihrap
Bir minare, bir direk

Tamir ve tezyin arttıkça
Bitişik evler engeldir ihtişamın ışığına
Yıkılarak güdülünce çevresi
Sakal tıraşıyla, İstanbul siluetinde belirdi Ayasofya

Fatih’in, kıyamete kadar
Yazılı vasiyet ve vakıf eylediği
Camidir, Ayasofya!
1934’e kadar medeniyetlere tapınakken
Bundan sonra emekliye ayrılmış, müzedir Ayasofya!

…

Ayasofya’da iki sebil
Dışındakinin tepesinde taş bir âlem
Kubbe ile kapanmış yüzünde bir mermer tekne
Dönemi Bizans’a mutâhasıp.
Mermerinde dört pencere
Bizden önce de bakmış gözler
Söyler kabartmadaki tasvirler

Bilinmez tarihi iç sebilin
İki penceresi boydan boya mermer,
Saçak örter bir gözünü
Gizler abdest alınacak su musluklarını

…

Diğer memleketlere dedirtir: of ya!
Göz kamaştırıcılığı, tarihiyle Ayasofya
Dayanır kubbeleri aya, yolu uzar Asya’ya
Yangınlardan, depremlerden korkusu olmayan Ayasofya!
Fatih’in son dileği Ayasofya!

Halime Kılıç