Ayasofya Şiiri - Muharrem Evirgen

Çağların, kültürlerin, dinlerin, coğrafyanın
Ayasofya, kim koydu göbeğine Dünya’nın?

Doğu-batı arasında, haç hilal ortasında,
Ayasofya, Dünya’nın en güzel coğrafyasında.

Sana sahip olanlar hep zaferin muştusu,
Ayasofya, seni kaybeden hüznün sarhoşu.

Bağımsızlık özgürlüğün zafer nişanesi,
Ayasofya, esaret, mağlubiyet göstergesi.

Orta Çağ’ın karanlığını kabul etmezsin,
Ayasofya, fetihle Yeni Çağ’a geçersin.

Yeni Çağ’ı açarak tevhitten tevhidesin,
Ayasofya, teslisi terk edip tekbirlesin.

Ruhsuz şekiller şemalarla hep sıkılırsın,
Ayasofya; mabede, medeniyete koşarsın.

Hep Kafdağı’nın ardında uzakta özlemsin,
Ayasofya, kim sana kavuşursa görkemsin.

Sesin yankılanır kıta medeniyet gezersin,
Ayasofya; düşmana ağıt, bize zafersin.

Bayram sabahında bakmayacaksın hüzünle,
Ayasofya tekbirlerle müminler seninle.

Geç kalışımı vefasızlık sayma ne olur?
Ayasofya, müminler kıyamda saf saf durur.

Artık ağıt, hüzünlü ezgi söylenmeyecek,
Ayasofya, Fetih gök kubbede inleyecek.

Çağlar eskittin, devler cüce cüceler devleşti,
Ayasofya, gölgende çok medeniyet yeşerdi.

Peygamberimin müjdesi, fethin sembolüsün,
Ayasofya istikbâle uzanan özgürlüksün.

Fethin nişanesi, Fatih’in emanetisin,
Ayasofya, ana sütü gibi ak, benimsin,
Ayasofya-i Kebir Câmi-i şerifisin.

24/07/2020