Ayancık Çok Uzaklarda Yolumu Bekler

İki tepe arasına sığışır yüzün
Kar kokuları siner dumanlı başına
Deli bir rüzgar gibi akar çayın
Dökülür, kavuşur karadenize hasretle
Köprübaşı’nda yalnız bir çocuk oynar
Kendi yaptığı oyuncağıyla
Üşüyen elleri kuşlastik kokulu cebindedir
Serçeler, sakalar uçuşur
Yeşil başlı ördeklerin yamacında
Koyu lacivert oyuklardan
İp ince bir su sızar
Somon sürüleri bulamaz bu yolu
Tersine bir göç düzülür uçsuz bucaksız yollarda
Akgöl sazlığını özler küçük yürekler
Dağlardan yuvarlanır çığ
Her adımda büyür
Her yuvarlanmada kükrer sesi
Bacalarda kül rengi tüter dumanım
İçimi tarhana kokusu sarar
Sarı benekli bıldırcın kuşları
Bulutlara erer telli turnalar
Çıplak ayaklarıyla
Annem tek başına gözü eşiktedir
Umutsuz yüreklerde bir sevda gibi
Ayancık çok uzaklarda yolumu bekler.

Turan Gökmenoğlu
Göztepe, 19 Ocak 2007