Ayancık Akşamları Şiiri - Turan Gökmenoğlu

Ömer Seyfettin Caddesi
Ve Yaman Okay Parkı dopdolu bu akşam
Tek sen yoksun sevdiceğim
Tek sen yoksun
İçimi hüzün rüzgarları dağladı
Dilimi doladı
Hıçkırıklarımı kesti
Seni, ta uzaklardan aldı
Getirdi, çiviledi yüreğime
Turkuvaz çakıllar serpti ince ince
Ayancık akşamları...

Belleğimi toz-duman etti anılar
Sonra beni
Bir başıma bıraktı
Çaresizliklerin ortasına
Elim ayağım yoruldu çırpınmaktan
İçim bir şekil oldu
Ne olur bir daha getirin
Bir daha getitin onu bana
Pembe kuvarslara sarılı
Ayancık akşamları...

Bir gece buğday başaklarından
Bir tac ördü saçlarıma gecelerin
En güzel şarkılarını okudu kulağıma
Islık ıslık
Dudağıma beş harfli ismini mühürledi
Alev alev, yanık yanık
Yüreğimin ucu
Hala acımada tatlı tatlı
Ben senin oldum, bilir misin
Sen benim oldun
Duyarmısın sesimi
Amber kokulu
Ayancık akşamları...

Henüz pek küçük yüreğim
Körpecik duygularım
Dudaklarımı kuruttu
Uçsuz bucaksız hasretinin alevi
Firuze gözlerimi sararttı özlemlerin
Ne olur al beni
Ona, sevdiğime götür
Tek şahidim sensin
Akik taşlı
Ayancık akşamları.....

İstanbul, 26 Ocak 1981
Ayancık Sevdaları, Şiirler, İstanbul, 1995, Usta Matbaacı Yayını