Ayan Beyan Şiiri - Sinan Aydoğan

Uyandım!..
Yokluğunun kokusu yatağımda
Pencereyi açtım,
Yokluğun yağmış yollara
Dışarısı ayaz, buz kesmiş
Artık üşümüyorum..
Yokluğun daha betermiş!..
Sabahın altısı, sokaklar bomboş
Bir kaç kedi, köpek
Onlar da benim gibi başıboş
Sordum, hepsi ağlamaklı görmemişler
Onlar da benim gibi yokluğuna üzülmüşler
Hüzzam bir şarkı makamında kuşlar
Yokluğuna ağıtlar yakıyorlar
Bir serçe var kaldırımda yaralı
Güvenmiş insanlara kırmışlar kanadını
Ben sormadım, o anlatmadı
Onda can acısı, ben de yokluğunun sancısı
Bahçeler… yüz yıllık çınar ağaçları
Yüz yıldır dökülmemiş yaprakları
Sebebi nedir bilmiyorum
Bu mevsim hiç biri yeşermedi
Ama benim bu kurumuş halim
Yokluğunun eseri.!
Herkes ne de sakin, telaşlanmamışlar
Benim bu çirkin halimi hiç anlamamışlar
Sorsalar belki ben de anlatamam
Oysa senin yokluğun ayan beyan…