Ayaküstü Yalanlar Şiiri - Sırma Mersin

Ayaküstü yalanlar oynardım, hayatla...
Çoğu zaman;
Hayallerimde oynardı, bizimle.

Masum ve saf düşüncelerimin seslenişi ile;
Değişik değişik kimlikleri giyinirdi, benliğim.

55'de çapkın bi adam, 18'de saf aşık, 35'den sonra yaşlandığını
hisseden bi kadın... vdleri....

Her defasında...
Kendimden birşeyler koyarak oynadım.

Zamanı hatırladıkca;
Yalnızlığımın dizboyunu aşmıştı.

Nedensizliğe takılı hallerden, kurtulamamışken...
Çaresizlik hep boynumu bükmüştü.
Yarım kalmış mutluluğumun gölgesinde büyümemiş, bi sevginin gözyaşları
ile paylaştım, hayatımı.

Ayaküstü yalanlarla oynardım, belkide kendimi.
Sahipsiz ruhumun zincirsiz esiriydi, kader...

10.05.04