Ayaküstü Şiiri - Necat Necdet Demircan

Hepimizin hasreti aynı şarkıları söylüyor, farklı tellerde dillendirilseler de...

Alelacele atıştırılan bir yaşamın çocukları
Harcıalem bakışların buluşması
Günübirlik sevdaların kucaklaşması
Sıra dışı sayılan tekdüze gecelerde
görülen alakasız rüyaların hasılaları

Fettan gözlerin iştahıyla bütünleşen havai bedenler
Yalnızca bir raks kadar uzun cilveleşmeler
Dünyanın öbür ucu kadar yakın ve bir o kadar tanıdık
Olabildiğince pespaye yaşandığı sanılan nefasetli hisler

Bahtiyar bilinir tafsilat yoksulu gönüller
Hamlığının farkında olmayan bulanık zihinler
Zaman müflisi, zengin düşünen kedersizler
Ve biteviye, nefesin tadını bilmeyen üşengeçler

İvedi tutuluyoruz birilerine tekil esnalarda
Bekleyenin farkında değiliz
Ve beklediğimizin de
Yağmalıyoruz ha bire gonca gülleri
Şikemperver harcıyoruz sevgileri

Canhıraş
Kapan kurmuşuz koşuşturma aralarına
Gözaltına almışız kendimizi
Altın kösteklerin ardında
Çarçabuk kesin hükümlerimiz
Nafile gülümsemiş,
Beyhude yaşla dolmuş,
Bir o kadar heyecansız gözlerimiz

Alelade sevdik
Birdenbire tükettik
Dörtnala gülümsedik
Tez aşık olduk
Eşkin atıştırdık tüm ilhamlarımızı
Lahzada, sonsuzluk göz kırptı, zaman duramadı
Yaşanmamışlıklar kudretsiz, başkaldıramadı
Anlaşıldı ki;
Geçmiş, incik boncuk, değersiz bir süstü
Şaşakaldı beşer uzatmasız dakikalara,
küstü
serince bir akşam üstü TÜKENDİ
Ayaküstü….

"Ayakta dimdik durabildiğini ispatlamak için, bazen hayatta YAPAYALNIZ kalmak zorundasın. Ki; bugünü çok iyi yaşa çünkü güzel "dünlerin" tekrarı yok, bunu da unutmayasın..."