Ayakta Durabilmek Şiiri - Yurda Gül

Aslında bu bir ümitti
kırılan kaderimde bir başlangıçtı
ne yazacağımı,aklımdan geçenin ne olduğunu da bilemiyorum
sadece bildiğim tek şey vardı
o da bu dünyaya küsgünlüğümdü
neye el attıysam ağacın yemyeşil dalı elimde kalıyordu
ve gülerek,mutlulukla baktığımda
dalın yeşilliğinden daha çok kurumuş halini görüyordum

bu olan şeyler kaderimin bana yaptığı cilvemiydi
yoksa hep karşıma engelini aşamayacağım yokuşlar mı çıkacaktı

aslında baktığımda ben engelini aşamayacağım hiç bir yokuş çıkmıyordu
sadece yeri ve zamanını kaçırmış olmanın bir sonucuydu bunlar

üzülmüyor muyum?
Elbette çok üzülüyorum
artık neye dokunacağımı,neyi tutacağımı bilemiyorum
ümitsizlik mi bu?
Onu da bilemiyorum...
tek bildiğim bi şey var ayakta durabilmek....