Ayaklı Mani–5 (Yollar) Şiiri - Sebat Mercek

Arabamla Tokat’tan Erbaa”ya gelirken yolumuzu ömrümüze benzeterek şaka - şamata konuşuyorduk. Çıkılan kıvrımlı yokuşları çocukluk çağlarına, düzlüğe gelince 17 yaş akıl bir karış havada delilik çağları, tekrar yokuşa gelince askerlik, iş bulma ve evlenme derdi. Yokuşlar bitince çocukların en küçüğünün yürüyebilme ve konuşabilme çağları. Niksar’ın ve Kelkit Ovasının uçaktan bakıyormuş gibi göründüğü piknik yeri ailecek en rahat ve mutlu günler. Aşağıya doğru inişin bittiği yerde alt – üst geçidin olduğu yer çocukların yetişkin ve evlenme çağları. Önemli kararlar alınma zamanı. Erbaa’ ya doğru gelirken yolun iniş – çıkışları aile büyüdükçe meydana gelen olumlu – olumsuz olaylar, dertler, düşünceler. Karanlık Dere Köprüsüne inerken de ömrümüzün son günleri gibi benzetmelerle arkadaşlar arasında konuşarak gülüşüyorduk. Karanlık Dere Köprüsünü geçerken de birisi: “Aha! Sırat Köprüsünü geçtik! ” demesiyle esprilerle Erbaa’ya geldik. Karanlık Dere Köprüsü deyince biraz düşünmek lâzım. Orada yabancı plaka ve hızlı şoförlerden kaza yapanların ve ölenlerin sayısı çok kabarık. Bu cinaslı maniyi isteyen gerçek isteyen mecaz anamda kullanabilir.