Ayaklarım Kuma Değdi Şiiri - Nilgün Acar

AYAKLARIM KUMA DEĞDİ
Evet.Hayatımda ilk kez,benim de ayaklarım kuma ve denize değdi.Granmayat rumuzlu,İlhan ERMİŞ adlı arkadaşımın daveti üzerine,Alanyaya tatile gittim.Bir dizi sorun ve savaşımdan sonra gitmeyi başarabildim.Bunları sonra anlatırım.Bir arkadaşımla kısacık bir zamandan yararlanıp,sahile gittik.Ben tekerlekli sandalyemin kumda gitmeyeceğini sanıyordum.Kum çok inceydi.Arkadaşımın ve sahildeki bir gencin de yardımıyla,arabam çok zorlanmadan yürüdü kumda.Çok az ilerleyince,ayaklarım o yumuşacık,sıcacık kuma gömüldü.İnanılmaz güzellikte bir şok dalgası yaşadım.Soluğum kesildi sanki.Öylesine mutlu oldum ki…Bir fark edişin,tatmanın derin şaşkınlığıydı.O anları,asla unutamayacağım.Ve isyan ettim.İnsanların bunu hep yaşadıklarını ama ne kadar şanslı olduklarını bilmediklerini,fark etmediklerini düşündüm.Sözcükler yetersiz duygu ve düşüncelerimi tanımlaya.Denizin dibine dek indik.Dalgalar çarpıyordu ayaklarıma.Ve ben çocuklar gibi çığlıklar atarak,oynatıyordum ayaklarımı kumda.Arkadaşım bacaklarıma,kollarıma denizin suyunu döküyordu şişeyle.Zamanımız ve mayom yoktu yanımda.Yoksa kendimi bırakıverirdim Akdenizin kucağına.Ama bekle beni Akdeniz.Seneye,çok daha iyi koşullarda gelip,hiç ayrılmayacağım o sımsıcak sularından.SENİ ÇOOOK SEVİYORUM ALANYA.
Nilgün Acar 27.09.2007