yalnızlığın en zengini1957
Seni beklerken
ne gecenin karanlığı
ne güneşin sıcaklığı
sadece umudun ateşi
ve göz yaşlarımla
canlı tutum bu çiçeği
sırf sen koklayasın
diye
anlatabildim mi bilmem
zamana da anlamadım
aslında senin gibi
aktı gitti
içimdeki vazo bile kırık
tepemdeki çatıda yok
sanki geldiğim yerdeyim
giderken sensiz
ayaklarım çıplak
toprak kuru
ve umut solmuş
10-06-17 şa
Kayıt Tarihi : 3.9.2017 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!