Ayaklarım Baş Olur Şiiri - Akın Korkmaz

Akşamları uyku tutmayınca saclarının her telini sayarım
Ben sayana kadar güneş çoktan kara pencereme ilişir
Her sabah hayaller kurup aşkından yana rızkımı ararım
Ne zaman yolda seni görsem yorgun ayaklarım baş olur
Yoksa güzel sen benim aklımı başımdan almış olmayasın
Hani o zavallı ayaklara kızmak inan bana haksızlık olur
Bir akılsız başın peşinde az mı koştular anlatsam şaşarsın
İşin aslı sen öyle bakınca ben dengemi şaşırıyorum işte
O vakit bilmediğim gezegenler baba ocağını terk ediyor
Kolay mı canım mutlak yörüngeden birden çekip gitmek
Göğe baksam başımın üstünden sarhoş yıldızlar kayıyor
Yırtıcı kuşlar havalanıyor uzun bir göçe çıkacakmış gibi
Yakında bir yerde dörtnala koşuyor gem vurulmaz atlar
Bakmaya kıyamadığım göz bebeklerin sanki yangın yeri
Gövdemi yakıyor cehennem bacası gibi yükselen alevler
Gökyüzü aniden bozuyor ve yangınlar deli sellere karışıyor
Göz gözü görmeyen havada inceden inceye is kokusu var
İçimdeki karışık duyguların rezalet ahvalini gri sisler saklıyor
Yıkılası deniz kumundan kalelerim düşüyor teker teker
Diken üstünde duran topal tahtım inceldiği yerden devriliyor
Devrik krallar gibi sudan çıkmış balığa dönüyorum sonra
Anlatması dile kolay ama ben ne çok sevmişim seni meğer
Sen her akşam o malum köşeden sessiz gölgelere karışınca
Aşkıma paralel uzanan koca dağlar sanki tavşan doğuruyor
Daha demin başımı döndüren umutlar şimdi balon olmuşlar
Aşkının hiddetinden yanakları öyle bir şişiyor ki sorma gitsin
Beni elektik tellerine asar çoluk çocuğun maskarası balonlar
Ben kedi falan değilim ki öyle hep dört ayak ütüne düşeyim