Ayakkabıların Şiiri - Aslı Yağmur Çelik

Sımsıcak bir yağmurda ıslanıyor yüreğim,
Usulca bir şarkı delip geçiyor ruhumu.
Bilirsin sabahları içilen bir bardak çay gibi,
Gözlerim henüz yarım, uyanamadım sanırım.
Hala anlamadım ne oluyor.
Yüzüme ılık bir rüzgar değiyor,
İçim öylesi üşüyor ki; anlamıyorum nedenini.
Herşey tersine dönmüş adeta;
Bu yağmurlar, bu rüzgar.
Donduruyor iliklerimi.
Suratını ekşiten şekersiz çayım bile ısıtmıyor buz tutan ellerimi.
Anlamıyorum, sanırım hala uyanamadım.
Hala anlamadım ne oluyor.
Üzerime hırkamı alıyorum,
Ve ayak sesini farkediyorum.
Gidiyorsun;
Ayakkabılarını sessizce giymiş gidiyorsun.
Ellerin hala hasret kokuyor,
Saçlarına tutunmuş özlemin, gidiyorsun.
Aslında bilmiyorsun;
Ayakkabıların yerine ölümü giymeliydin.
Henüz bedenim soğumamışken, daha çok yakışırdı sana...
En azından son kez görürdüm ölümümün sana nasıl da yakıştığını.
Mağrurca...