Ayakkabı Boyacısı Şiiri - Emine Yesim Aydin

Ben ne Marx gibi anlatabilirim eşitsizliği
Ne dante gibi hayal edebilirim cenneti cehennemi
Ne de Mustafa Kemal gibi geçebilirim engelleri
Sıradan bir kaldırım taşında oturmuş
Sıradan bir insanım ben sadece
Ama çok iyi bilirim birçok şeyi
Kelimeleri doğru seçemesem de

Varlığı yokluğu bilinmemeyi
Karda yağmurda kayanın arabası değil ayağı olmayı
Depreme gerek kalmadan açıkta kalmayı
En iyi ben bilirim ey sizler

Ben ne başbakan gibi seslenebilirim herkese
Ne bir asker gibi şanımla ölebilirim ateşte
Ne bir doktor gibi ilaç bilirim gerekse
Sıradan bir ağacın altına sığınmış
Sıradan bir canlıyım hayat denen kodeste
Ama herkesten iyi bilirim paranın nasıl koktuğunu
Bazen hiç elime geçiremesem de

Çığlık bile atsam duyulmamayı
Kaybolsam aranmamayı
Sadece “burada biri vardı nerde” denilmesini
En çok ben yaşarım ey sizler

Pahalı ayakkabılarınız iner hergün gölgeme
Kimi zaman benim renklerimi bile
Layık bulmazsınız kendinize
Ama herkes eninde sonunda
Ki Kimisi beklerken bir başıma
Sırf vakit geçirmek uğruna
Ekmek verirsiniz ya bana
İşte bir tek o an selam verirsiniz
Farkında olmadan bana!

Sorunuzu duymadım sanmayın:
Ben ilkokulu bile okumadım ama
Bir abla tanıdım zamanında
Kitabını vermişti bana
Hem de bana verdiğini bile bilmeden aslında

Bir koliyle geldi bu bilgiler zonguldak’a
Sadece o kız da bilmiyordu fakirliği
Tahmin edemedi o kitapların bize fazla geleceğini…