Ayak Üstü Şiiri - Murat Genca

"ah işte kendisi garip de bir adam
hızla geçiyor sokağı duraksamadan
sanki hep bir yerlere yetişecek gibi"
diyordu penceredeki yaşlı madam

"sorma komşu neyin nesi
şu uzayıp da giden beyefendi
ne işle uğraşır soramam"
diyordu, madamla konuşan

"hep hülyalı gibi bakışları
sanki dokunsan ağlayacak
bir omuz koysan dağılacak"
diyordu, üçüncü sohbete katılan

"boş gezenin boş kalfası bence
ya da mirasyedi babadan hallice
herkeste kısmet yok ki birader"
diyordu, dördüncü başını sallayan

"aslında fena değil eli yüzü
baksa çevresine beni görürdü
ama hep önde o koca kafası"
diyordu, beşinci saçlarını savuran

"ben konuşmaya niyetliyim
bu kadar zaman oldu be beyim
ona neler neler söyleyeceğim"
diyordu, altıncı gözlerini kısan

"işiniz yok mu kuzum sizlerin
zamanı gelip geçti hafiyeliğin
bırakın garibi geçip gitsin"
diyordu, yedinci esneyip duran

"ben gördüm köpeği seviyordu
bahçede kumruları besliyordu
anladım ki yalnızın teki"
diyordu, sekizinci zorla soluyan

"acep sadece biz mi görüyoruz
neden bu kadar onu konuşuyoruz
var bu işte bir bit yeniği"
diyordu, dokuzuncu ayakta zor duran

"ah canlarım yaşlı soluklar
sanıyorlar ki bundan kaçacaklar
sonsuza dek bu diyarda yaşayacaklar"
diyordu arkadan, ölüm, o garip adam....