Ayak Sesleri - I Şiiri - Yorumlar

-I-

Pişmanlık dediğimiz şey, içimizde ki çocuğun ağlamasıdır. Yeryüzünün kirli ve çamurlu bahçesinde masum bir yanımız kalabilmişse eğer…Hepimizin sakladığı bir kadın vardır içimizde yada bir adam..Özlediğimiz, elimizden
avuçlarımızdan kayan bir bakış, bir dokunuş, bir dudak tadı..

Tam olarak ne zaman bilmiyorum ama, yıllar öncesi kaybettiğim içimdeki çocuğa rastladım geçen gün..Üstü başı perişan, dizleri yaralı, saçları kirli çocuk…Koca şehirde kaybolmuş, ürkek ve çekingen, telaşlı..Misketleri miydi
kaybettiği, uçurtmasının ipi mi kopmuştu, yada aç mıydı günlerdir yorgun muydu bilmiyorum…Canı yanmıştı besbelli..Beni görünce ağladı…Ağladım..