Ayak Sesleri Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Gölge düştü taşa,
Bir iz kaldı boşa.

Rüzgâr sustu yolda,
Bir ses çınlar solda.

Zaman eğik yana,
Bir adım var kana.

Toprak dinler seni,
Ayak sesin beni.

Her taş bir hatıra,
Her yol gizler sıra.

Karanlıkta yürüyen,
Kendi izini sürüyen.

Gökyüzü eğilir yere,
Adımlar düşer kadere.

Ay ışığına karışır sesin,
Ben susarım, duyar gecenin.

Ve bilirim:
Yürüyen yalnız sen değilsin,
Ayak seslerinde
Bütün insanlık gizlidir.