Ayak Sesleri Şiiri - Abdullah Mennan

Gün bugün sarıkızıl renge bürünmüş, nasıl da güzel gülümsüyor.
Yanıyor etekleri ateşli huzmeleri savurarak, dans ediyor,
Acık cırılcıplak bacakları, arada örtüyor göğün bulutları.
Hafiften esiyor poyraz kucaklayarak marmaranın ak sularını.
Sahilin sinesine gelinlik kız edasıyla süzülüyor dalgalar.

Koyda saklanmış duruyor önündeki cardağıyla balıkcı kahvesi,
Unutulmus hatırlayan bir kac müdavim eski balıkcılar belliki.
Kırık kiremitler arasından süzülüp gönderiyor huzmelerini,
Yolluyor okşayarak tavana serpiştirilmiş uzun kısa ağlar.
Lüferlerin delik deşik ettiği kurumuş yengeçli fanyalı ağlar.
Taht kurmuş da saltanat sürüyor avlarıyla zirvesinde örümcekler.

Kucak dolusu aşkla sarılıyor, ıslak buseler kondurarak dalgalar,
Çekilirken yalıyor ahsap duvarı, hüzünleniyor çakıl taşları.
Aşkla hazla iniliyor ne de hos oluyor duvarın ritm sazları.

Kirli sakallı aklaşmış pos bıyıklarında sigara yol yapmış sarı,
İriyarı belliki eski denizci kürekten irileşmiş elleri,
Yürürken ahsap zeminde, zemin gıcırdayıp veriyor aksi sedayı.
Kapat gözlerini dinle, sadece dinle, sana sunulan armağanı.
Doğa üflemeli vurmalı hışırtılı çalgılarıyla, yaparken senfoni.
Bel kırıp göz süzerek zil takmıs da oynayan rakkasenin nalınsız ayak sesleri ni
Çekilirken yalıyor ahsap duvarı, hüzünleniyor sahil sazları