Ay'ak Sancın Şiiri - Deniz Ercivan

ayak sancın…

geceyi ve karanlığı en derin uykularda yırtan
dilinin ucunda incecik bir sızı adım
ellerin narin bir çocuk eli
dokunur omuz başımdaki o uyuşukluğa

/sanki sıyrılmış bir eldiven o bildiğim eski heybetinden/

ne yapacağını bilmeme telaşı ilk bende
bir rüzgar çarpması sıçrayışım
birkaç ayrıntısız iş
bir kitabın aniden devrilmesi
ve başucumda uzun arayışların ardından
hep bir rastlantı eseri bulunan
abajur ve düğmesi

ilk ayak sancın sızlatır aydınlığı
gözleri ise mahmurluk
yayvan bir rüyadayken birdenbire
o beyne sıçrayan kan
düşünüyorum…

düşünüyorum
acizliğin kurumuş nehir
alnını güneş
yanağında kan pıhtısını hiç solmamış
gül bahçesi

oysa aralıksız yağıyor yağmur
dadanmış göğe çatlak bir bulut
yastık ve yorgana kargaşa
dal uçlarına ovalarca çamur
dal uçlarını sızlatan uzaklık
nevresim çiçeklerini ise güz

çürüyor vernik dahi pervazda
bu ağaran şafak derin uykudan uyanışların ilk habercisi midir ?
hep romatizma sancılarını getiriyor aklıma
birdenbire ayak sancıların
sonra soyup gözlerimi çırılçıplak bir hüzne
gece boyu uçurum kıyısından
bakıyorum bir özleme

kanıyordur kesin
kanıyordur bakışına sürme gibi sürülmüş
acın senin de
kirpiğinin bükülmüştür gölgesi
dört duvarda aynı tedirginlik
dört duvarda nasıl da uzak
nasıl da yakın
nasıldı sana gidişlerim
gelişlerin senin de bana

artık ilaç niyetine basmalı yaramıza

dışarda yağmur aralıksız yağıyor
koskocaman bir kent ıslak camlardan kayıyor
ve sanki hiç gitmemiş gözlerin
kenti yutuyor
ben örgü örüyorum üşümüş sırtı için gökyüzünün
eski kazaklarımı söküp söküp
belinede ebemkuşağı renklerinden sımsıkı bir kuşak

ayak sancınada yeni bir bandaj…

daha bir eğreti duruyor çekilmiş her ilmek şiş ucunda
indikçe merdivenleri hızlı hızlı bir sabah
her basamak eskimiş kiremitlerini
getiriyor aklıma
ve o kaç zamandır aktarılmamış çatısı evinin
ufacık sızıntıda koş leğeni getir demen
benim de bir dahaki bahar
bir dahaki yaz deyişim düşünmeden hiç

şimdi ertelenmiş bir utanç ağzımda

çiğniyorum…
çiğniyorum…
çiğniyorum aramızdaki tüm uzaklıkları
eski bir karton içinde unutulmayan resim
zamanın aynasında duran lades
ki aylar önce giderken valizine koyduğum
merhem bilinci

işte şaşkınlık şaşkınlık bendeki!
hala dolap diplerinde aranılan o ağrı kesici…

Berlin, 10.05.2007 Deniz Ercivan