Ayak İzlerin Şiiri - Murat Alibeyoğlu

pencereden dışarı kartal bakışıyla baktım.
sessiz sensiz ve suskundu bu şehir.
dolunayın parlaklığıyla ayakizlerin vardı.
şehrimde.
hafif bir tebessüm yeşerdi yüzümde görünce ayak izlerini.
masum bakışların karşı duvardan bakıyordu bana.
ay hala şevhetle parlıyordu.
ayak izlerin yerindeydi.
bakışların kamaşmış ve şaşkın bir halde bana bakıyordu.
ABAM da arkamdan.
kapat şu pencereyi üşüyeceksin diye bağırıyordu.
bir yandan ABAM.
bir yandan yakamoza esir düşmüş bakışların vardı.
aşağıda ise ayak izlerin çırpınırcasına.
silinmek istemiyordu gecenin karanlığında.
ay buluta yenilmişti artık.
ve köşeyi dönmüşcesine kaybolmuştu ayak izlerin.
bakışlarında korkmuştu benden artık oda gitmişti.
kaçmıştı karanlıklara doğru.
hafif bir irkilmeyle son gidişin geldi aklıma.
bir pencereden baktım seni görme umuduyla ama.
senin hayalinle karşılaşmakta güzeldi.
tabiki ayak izlerinlede.
iyi uykular uzaktaki
bak saat te 01:57 olmuş bayada geç olmuş.
tıpkı sana da benim geç kaldığım gibi.